วันศุกร์ที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550

ให้...แสงสว่าง

ต้องรอไปอีกนานเท่าไหร่---เมื่อไหร่ที่เราจะได้รักกัน...ซักที

อีกนานไหม? ที่เธอจะหันมามองฉัน

1 คนใส่ใจ อีกคนก็ไม่เห็นค่า

ฉันทำดีแค่ไหนไม่เคยอยู่ในสายตา

ร่างสูงๆที่คุ้นเคยกับหัวใจ

ไม่มีแม้แต่จะทักทายตามประสา "คนรู้จัก" ไม่มีแม้แต่เศษเสียวของความห่วงใย จากเขา

อยากกระซิบข้างหูทุกๆวันว่าฉันรักเธอ

แล้วเธอเป็นไคล่ะ ทำไมเขาจะต้องง้อ เธอสำคัญกับเขาแม้เสี้ยวหนึ่งของคนในรูปได้หรือไม่?

I just want to spend Every week,Every day,Every hour with you

แค่แอบรัก...คนที่ไม่มีทางจะรักเธอ แล้วก็เจ็บอยู่คนเดียว เท่านั้นเอง

เห็น...ติดตา และ เจ็บ...ติดใจ

วันอังคารที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550

รักต้องสู้ --- กิฟท์ โมโนโทน

รักต้องสู้ --- กิฟท์ โมโนโทน
Artist : กิฟท์ โมโนโทน
Song : รักต้องสู้
Album : 25 ปีมนต์เพลงคาราบาว
เก็บเอาไว้เถอะ เก็บเอาไว้ ยังมีคนต้องการ
ผ่านวันนี้มาจากเมื่อวานยังมีวันต่อไป
แอบเอาไว้เถอะ แอบเอาไว้ดูใจให้นานนานจำเอาไว้
คารมไอ้ที่หวานหวาน ปากและใจต่างกัน
*สักวันหนึ่งคงต้องมาอีกครั้ง สักวันหนึ่งคงต้องไป
สักวันหนึ่ง ถึงแม้บอกว่ารัก อาจจำต้องแยกย้าย
วันนี้เราเจ็บอย่างไง วันต่อไปอาจเจ็บกว่านี้
รักเป็นสิ่งที่ดูว่าดี หากว่ามีแต่ความจริงใจ
**เผื่อเอาไว้บ้าง เผื่อเอาไว้ เตรียมใจไว้สักหน่อย
อันความรักเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อย ในชีวิตคนเรา
เจ็บมาแล้วก็เจ็บไปแล้ว เจ็บมาจนเข้มแข็ง
หลับสักตื่นพักฟื้นเอาเรี่ยวเอาแรง...ต่อสู้ชีวิตกันใหม่
หลับสักตื่น พักฟื้นเอาเรี่ยวเอาแรง...ต่อสู้ชีวิตกันใหม่

วันพฤหัสบดีที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550

ให้ก้อนหินที่ไร้หัวใจ

ความเป็นจริงที่เธอยังไม่เข้าใจ
ใครเป็นใครที่เธอควรต้องดูแล
คน ไหนที่ต้องแคร์ แบบไหน
ความในใจ ไม่เคยให้ฉันได้ยินเธอยังเป็น ก้อนหินที่ไร้หัวใจ
เทน้ำรดลงไป ไม่มีรอยให้เห็นใดใด มันเหมือนเดิม
แต่ถามว่ารักไหม เหนื่อยนักแล้วรักไหม
ฉันคงยังมีใจ ตอบว่ารัก
แต่ถามว่าท้อไหมฉันตอบเลยว่ามาก
ยากเย็นจนเกินความเข้าใจ
นาฬิกา ก็เดินไปทุกนาที ใจดีดี ก็ยังคงทุ่มเทไป
คอย หวังว่าเมื่อไร ที่เธอเองได้เห็น ว่าใคร ยังรักเธอ
เทน้ำ รดลงไป ไม่มีรอยให้เห็นใดใด
แต่ถามว่ารักไหม เหนื่อยนักแล้วรักไหม
ฉันคงยังมีใจ ตอบว่ารัก
แต่ถามว่าท้อไหม ฉันตอบเลยว่ามากยากเย็นจนเกินความเข้าใจ
นาฬิกา ก็เดินไปทุกนาที ใจดีดีก็ยังคงทุ่มเทไป
คอย หวังว่าเมื่อไร ที่เธอเองได้เห็น ว่าใคร ยังรักเธอ
แหละวันหนึ่งเธอคงรู้ ว่าใคร ยังรักเธอ...

รักตัวเองให้เป็น

เคยลองรักใครให้ใจวุ่นวาย
เอาตัวและใจให้ไปไม่ยั้ง
แต่ละคนก็ทำให้เจ็บซ้ำ ๆ ช้ำจนใจแทบพัง
หากว่าคุณก็เจอแต่คนที่ไม่จริงใจ
อยู่คนเดียวก็ดีเหมือนกันไม่เปลืองหัวใจ

อาจจะมีแค่เหงา เหงาบ่อย ๆ ก็คุ้นกันไป
อยู่คนเดียวก็ดีเหมือนกันมันคงไม่ตาย
ช้ำมากไปก็พัก ไม่มีใครรัก ก็รักตัวเองให้เป็น
ดูแลหัวใจให้ใครมากมาย

ลืมไปได้ไงหัวใจตัวเองให้รางวัลกับใจเราเองสักครั้ง
ให้ใจมันครื้นเครงอย่ามัวเกรงและกลัวกับการที่ไม่มีใคร
อยู่คนเดียวก็ดีเหมือนกันไม่เปลืองหัวใจอาจจะมีแค่เหงา

เหงาบ่อย ๆ ก็คุ้นกันไปอยู่คนเดียวก็ดีเหมือนกันมันคงไม่ตาย
ช้ำมากไปก็พัก ไม่มีใครรัก ก็รักตัวเองให้เป็น
อยู่คนเดียวก็ดีเหมือนกันไม่เปลืองหัวใจอาจจะมีแค่เหงา

เหงาบ่อย ๆ ก็คุ้นกันไปอยู่คนเดียวก็ดีเหมือนกันมันคงไม่ตายช้ำมากไปก็พัก
ไม่มีใครรัก ก็รักตัวเองให้เป็น
ไม่มีใครรัก ก็รักตัวเองให้เป็น

มันเหนื่อยเหลือเกินที่ต้องรออยู่ฝ่ายเดียว

ฉันไม่เคยเป็นคนอ่อนแอ...
ไม่เคยรู้สึกสูญเสียความเป็นตัวเองเมื่ออยู่กับใคร
แต่กลับต้องรู้สึกว่าทำตัวไม่ถูกและหวั่นไหว...ทุกครั้งที่มีโอกาสได้อยู่ใกล้เธอ..

เพราะรู้ดีว่าเรื่องระหว่างเรามันคงเป็นไปได้ยาก
ฉันจึงเคยลองบังคับหัวใจด้วยการหลอกตัวเองให้ไปรักคนอื่น
แต่ท้ายที่สุดฉันก็พบว่า...ไม่ว่าใครจะแสนดีหรืออ่อนโยนกับฉันแค่ไหน
เค้าก็เป็นได้เพียงแค่เงาหรือภาพสะท้อนที่เป็นส่วนหนึ่งของเธอเท่านั้น
เมื่อได้ทำความรู้จักกันมากขึ้นๆ...จนหัวใจพบว่าเค้าไม่เหมือนเธอ
ความรู้สึกของฉันมันก็เริ่มสั่งให้ตัวเองถอยห่างออกมาและกลับมายืนอยู่ตรงที่เดิม,.

ฉันรู้ว่าเธอเข้าใจว่าฉันรู้สึกกับเธอยังไง...
แต่มันอึดอัดมากรู้มั้ย? เพราะฉันไม่เคยรู้เลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
ส่วนนึงในความรู้สึกมันบอกว่าเธอมองฉันและห่วงใยฉันเหมือนคนพิเศษ
แต่อีกส่วนนึงก็กลับบอกว่าเธอกำลังพยายามที่จะถอยห่าง
เพื่อรักษาระยะที่เคยเป็นช่องว่างระหว่างเราให้มันไกลเท่าเดิม.

" เพราะเรามันต่างกันมากเกินไปใช่มั้ย? "

ไม่เป็นไร...
อาจจะมีซักวันที่เธอเข้าใจ...ว่ามีใครเค้ารอเพียงเธอ

วันอังคารที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2550

กลัว

กลัว กลัวผิดหวังเสียใจ กลัวทุกครั้งที่เราต้องเริ่มต้นใหม่ และไม่อาจเปิดใจให้ใคร
เพราะว่ากลัว สักวันอาจต้องช้ำใจ ความโหดร้าย ที่ยังคงลืมไม่ได้ และไม่อาจทำใจให้ชิน
แม้ว่าเธอ แสนดีเท่าไหร่ แต่ในใจยังคงรักใครไม่ได้เลยต้องทน เก็บเอาไว้ อยู่คนเดียวอย่างนี้
อยากขอบคุณ ที่เธอเข้าใจตัวฉันแบบนี้กับเวลาและความหวังดีแต่ฉันยังคงกลัวทุกสิ่ง กลัวจะเสียทุกอย่างไม่เหลือหัวใจ ให้ใครอีกแล้วอยากขอเวลา ให้ใจได้พักสักนาที
อยู่คนเดียว อาจเปลี่ยวแต่คงไม่เหงาใจแค่บางสิ่ง ที่มันดูขาดหายไป และจิตใจที่ยังไม่ย้อนมา
แม้ว่าเธอ แสนดีเท่าไหร่ แต่ในใจยังคงรักเธอไม่ได้เลยต้องทน เก็บเอาไว้ อยู่คนเดียวอย่างนี้
อยากขอบคุณ ที่เธอเข้าใจตัวฉันแบบนี้กับความรักและความหวังดีแต่ฉันยังคงกลัวทุกสิ่ง กลัวจะเสียทุกอย่างไม่เหลือหัวใจ ให้ใครอีกแล้วอยากจะลืม ลบทิ้งมันไป เพื่อได้เริ่มใหม่ อีกครั้งกับเธอสักที
แม้ว่าเธอ แสนดีเท่าไหร่ แต่ในใจยังคงรักเธอไม่ได้เลยต้องทน เก็บเอาไว้ อยู่คนเดียวอย่างนี้
อยากขอบคุณ ที่เธอเข้าใจตัวฉันแบบนี้กับเวลาและความหวังดีแต่ฉันยังคงกลัวทุกสิ่ง กลัวจะเสียทุกอย่างไม่เหลือหัวใจ ให้ใครอีกแล้วอยากจะลืม ลบทิ้งมันไป เพื่อได้เริ่มใหม่ อีกครั้งกับเธอสักที
อยากจะลืม ลบทิ้งมันไป เพื่อได้เริ่มใหม่ อีกครั้งกับเธอ เสียที

วันอังคารที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2550

รัก ที่ เป็น ไป ไม่ ได้

ความทรงจำระหว่างเรา...เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เมื่อไร...ฉันไม่เคยรู้เธอก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉันตั้งแต่เมื่อไร...ฉันไม่เคยมีคำตอบรู้เพียงว่าทุกเรื่องราวความสวยงามของ 'ความรู้สึกดี' ระหว่างเราเป็นแรงบันดาลใจให้ฉันเริ่มต้นที่จะถ่ายทอดมันออกมาเป็นตัวหนังสือและในวันนี้ ตัวหนังสือเหล่านั้นกำลังจะถูกเปิดเผยต่อสายตาของคนอีกนับหมื่น...หรืออาจจะนับแสน แม้ว่าพวกเขาเหล่านั้นจะไม่มีทางได้รู้เลยว่าตรงไหนบ้างที่ฉันหยิบยกเอามาจากความทรงจำระหว่างเรา
...ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง...


ฉันเพียงแค่อยากจะบอกเธอว่า...เสี้ยวหนึ่งของความภูมิใจในวันนี้...เป็นของเธอและฉันก็ไม่เคยนึกเสียใจ...ที่ครั้งหนึ่ง...ฉันเคยได้รักคนดีๆ อย่างเธอ
และแม้ว่าเราจะรักกันไม่ได้ แต่เราก็รู้ว่าเราไม่ได้...ไม่รักกันโปรดจำไว้เพียงว่าคำพูดประโยคนี้จะยังคงเป็นของเธอเสมอ แม้ว่าวันนี้...หัวใจของเราสองคน...ต่างไม่เหมือนเดิม

วันพฤหัสบดีที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2550

ดาราผูกพัน

ภายใต้รั้วแดงขาวพราวคุณค่า พวกเราดาราทุกคนผูกพัน ร่วมฝ่าฟันสร้างสรรค์สิ่งที่ดีดี ให้เกียรติก้องทั่วแผ่นฟ้า นำศักดิ์ศรีสู่ดาราให้รุ่งเรื่อง
ที่ตรงนี้สร้างสรรค์ที่สร้างชีวิต ทุ่มเทอุทิศด้วยใจศรัทธา สร้างสมเรื่องราวต่างๆมากมาย หล่อหลอมจนพวกเราทุกคนได้ดี
*จะจดจำสิ่งเหล่านั้นแม้วันคืนล่วงเลยเท่าไร อยู่ที่ไหนใจเรายังผูกพัน แม้เมื่อใครสักคน ล้มลง โปรดอย่าลืมยังคงมีคนคอยห่วงใย และบัดนี้เราขอสัญญาจะเป็นคนดีดั่งที่เธอตั้งใจ ไม่ว่าอยู่ที่ไหนเรานั้นคือดารา
และวันนี้ที่เราต้องเดินแยกไป สู่จุดหมายปลายทางที่เราใฝ่ฝัน อยากจะหยุดวันเวลานี้ไว้นานๆ อยากอยู่ใกล้เธออีกครั้ง ความผูกพันจะไม่มีวันลบเลือน
*จะจดจำสิ่งเหล่านั้นแม้วันคืนล่วงเลยเท่าไร อยู่ที่ไหนใจเรายังผูกพัน แม้เมื่อใครสักคน ล้มลง โปรดอย่าลืมยังคงมีคนคอยห่วงใย และบัดนี้เราขอสัญญาจะเป็นคนดีดั่งที่เธอตั้งใจ ไม่ว่าอยู่ที่ไหนเรานั้นคือดารา ไม่ว่านานเพียงไหนใจเรายังผูกพัน
*จะจดจำสิ่งเหล่านั้นแม้วันคืนล่วงเลยเท่าไร อยู่ที่ไหนใจเรายังผูกพัน แม้เมื่อใครสักคน ล้มลง โปรดอย่าลืมยังคงมีคนคอยห่วงใย และบัดนี้เราขอสัญญาจะเป็นคนดีดั่งที่เธอตั้งใจ ไม่ว่าอยู่ที่ไหนเรานั้นคือดารา
และวันนี้ที่เราต้องเดินแยกไป สู่จุดหมายปลายทางที่เราใฝ่ฝัน อยากจะหยุดวันเวลานี้ไว้นานๆ อยากอยู่ใกล้เธออีกครั้ง ความผูกพันจะไม่มีวันลบเลือน
*จะจดจำสิ่งเหล่านั้นแม้วันคืนล่วงเลยเท่าไร อยู่ที่ไหนใจเรายังผูกพัน แม้เมื่อใครสักคน ล้มลง โปรดอย่าลืมยังคงมีคนคอยห่วงใย และบัดนี้เราขอสัญญาจะเป็นคนดีดั่งที่เธอตั้งใจ
"ไม่ว่าอยู่ที่ไหนเรานั้นคือดารา ไม่ว่านานเพียงไหนใจเรายังผูกพัน"

วันเสาร์ที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2550

ความรักกับความผูกพัน

รู้สึกว่า .. คิดถึง .. แล้วมาหา คือ .... รัก รู้สึกว่า .. เคยมาหา .. เลยมาหา คือ .. ผูกพัน
รู้สึกว่า .. อยากให้เวลากันและกัน คือ ..... รัก รู้สึกว่า .. อยากใช้เวลาด้วยกัน คือ .. ผูกพัน
รู้สึกว่า .... ไม่มีนาทีไหนไม่คิดถึง คือ .. รัก รู้สึกว่า .. นาทีไหนที่ว่างจะคิดถึง คือ .... ผูกพัน
ขอบคุณเหลือเกิน .... ความผูกพัน .. ที่ทำให้รัก ขอบคุณเหลือเกิน .. รักที่เป็นมากกว่า .. ความผูกพัน

วันอาทิตย์ที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2550

AroMa กลิ่นของความรัก

ทุกครั้งเวลาที่ไม่มีใคร ได้แต่นอนมองดูรูปถ่าย กอดหมอนใบเดิมที่เธอเคยนอนวันนั้น และฉันตั้งใจเก็บมันให้อยู่ดังเดิม อย่างนี้ไปจนตาย แม้ว่าบนเตียงจะไม่มีใคร แต่ก็เหมือนมีเธอข้างกาย กอดฉันเบาๆ เหมือนเคย เพียงได้กลิ่นหอม จากหมอนใบเดิมที่เราต่างเคยร่วมฝัน แค่ได้คิดถึงกันก็สุขใจ กลิ่นของความรัก กลิ่นของความรัก ไม่เคยจะจางหายไป ถึงแม้ว่าวันเวลามันจะนานสักเท่าไหร่ ก็มีเธอไม่รักใคร กลิ่นของความรัก กลิ่นของความรัก มันยังตรึงอยู่ในหัวใจ หอมยิ่งกว่าน้ำหอมของใครคนไหน ไม่มีใครแทนที่เธอ แม้ว่ากลางคืนจะเหงาเพียงใด ต้องจำนอนคนเดียวเรื่อยไป อ่อนล้าในใจเท่าไรเพียงได้กลิ่นหอม จากหมอนใบเดิมที่เธอเคยนอนใกล้ฉัน แค่ได้คิดถึงกันก็สุขใจ กลิ่นของความรัก กลิ่นของความรัก ไม่เคยจะจางหายไป ถึงแม้ว่าวันเวลามันจะนานสักเท่าไหร่ ก็มีเธอไม่รักใคร กลิ่นของความรัก กลิ่นของความรัก มันยังตรึงอยู่ในหัวใจ หอมยิ่งกว่าน้ำหอมของใครคนไหน ไม่มีใครแทนที่เธอ ตั้งแต่เมื่อวันที่เธอจากฉันไป ไม่มีคืนไหนที่ฉันไม่คิดถึงเธอ ยังรักยังเป็นห่วงเธอ ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน ในทุกลมหายใจจะยังมีเธอเสมอ กลิ่นของความรัก กลิ่นของความรัก ไม่เคยจะจางหายไป ถึงแม้ว่าวันเวลามันจะนานสักเท่าไหร่ ก็มีเธอไม่รักใคร กลิ่นของความรัก กลิ่นของความรัก มันยังตรึงอยู่ในหัวใจ หอมยิ่งกว่าน้ำหอมของใครคนไหน ไม่มีใครแทนที่เธอ

วันอังคารที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2550

สิ่งที่พบเจอมาในระยะเวลาหนึ่ง

เพราะว่าเขาเป็นสิ่งสวยงามในหัวใจ เป็นคนที่แสนดีที่ไม่เคยทำร้าย ทำลายความรู้สึก เป็นความฝันที่อยู่ใกล้เพียงแค่มือคว้าแต่กลับเอื้อมไม่เคยถึง เราจึงเผลอละเมอคิดว่ายังมีความหวังและก็ปล่อยตัวเองให้อยู่กับความหวังลมๆ แล้งๆ ที่ปราศจากอนาคตใดๆ นั้นไปโดยที่ไม่อาจจะตัดใจ

เคยโทษระยะทางว่าเป็นอุปสรรคที่โหดร้าย...แต่จริงๆ แล้ว นั่นคือการหลอกตัวเองชัดๆเพราะพอเมื่อเขามาอยู่ใกล้...อาจจะแค่ตรงหน้า...ก็กลับได้รู้ว่ามันทรมานยิ่งกว่า เมื่อเราต้องฝืนหลับตาลง ไม่สามารถลืมตามามองหน้าเขาได้อย่างที่ควรจะเป็น ทั้งที่จริงๆ แล้ว...คิดถึงเหลือเกินแต่ถ้าหากยังถือเอาความรู้สึกตัวเองเป็นใหญ่ ยังใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล ยังดันทุรังที่จะลืมตาขึ้นเพื่อสบตากับเขา ยังคงยื่นมือออกไปเพื่อจะสัมผัสตัวเขา และยังคง...แผลในวันนี้จะต้องเป็น 'แผลสด' ที่ไม่มีวันแห้งและไม่มีวันตกสะเก็ดตลอดไป!!!
ตัด(สิน)ใจเสียทีเถอะนะ


ในโลกของคนมีความรัก...หนึ่งบวกหนึ่งมีผลลัพธ์เท่ากับหนึ่ง
ในโลกของคนสูญเสียความรัก...สองลบหนึ่งมีค่าเพียงศูนย์
ในโลกของคนแอบรักคนที่มีคนรักแล้ว...หนึ่งบวกศูนย์มีค่าเท่ากับลบหนึ่ง

วันอาทิตย์ที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2550

12 สิงหา วันแม่แห่งชาติ

วันนี้เปนวันแม่ ข้าพเจ้าก็มีหลายสิ่งหลายอย่างที่จะบอกแม่ของข้าพเจ้าเหมือนกัน ข้าพเจ้าก็เลยมาเขียนลงบล็อกของข้าพเจ้าเพื่อจะให้แม่ของข้าพเจ้าได้เข้ามาดู

แม่จ๋า...หนูรักแม่นะ หนูขอโทษในสิ่งที่หนูได้ทำอะไร-อะไรที่ไม่ดีลงไป หนูขอโทษที่ทำให้แม่เสียใจ หนูขอโทษที่ทำให้แม่ต้องเสียน้ำตา หนูขอโทษที่พูดไม่ดีกับแม่ไป แต่หนูสัญญาว่าจากนี้หนูจะเป็นเด็กดีของแม่ หนูจะเชื่อฟังแม่ หนูจะไม่ทำให้แม่ต้องเสียใจ หนูจะตั้งใจเรียนเพื่อให้แม่ได้ภูมิใจกับลูกของแม่เหมือนคนอื่นบ้าง ...

หนูขอบคุณที่แม่ทำให้หนูทุกๆอย่าง หนูขอบคุณที่แม่ทำให้หนูเกิดมา


..ควร คิดพินิจให้ดีค่าน้ำนมแม่นี้ จะมีอะไรเหมาะสม โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม เลือดในอกผสม กลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน ..ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกฝังแต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน บวช เรียนพากเพียรจนสิ้นหยดหนึ่งน้ำนมกิน ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย ...


หนู รัก แม่ ค่ะ

วันเสาร์ที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2550

l'arc-en-ciel



Je suis petite
Je suis jplie
Je suis intéressant
Je suis mignonne
Jr suis noire
Je suis né 8 Decembre 1990

วันศุกร์ที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2550

ถึง...ครูปุ้มสุดสวย

Bonjour tout le monde.Je m'appelle Jidtraporn Chakkham ou Taew.J'ai 16 ans.Je suis élève.Je suis thailandaise.J'habite à chiang mai,en thailande.Je suis une fille unique.



J'aime un ciel bleu


J'aime une mer bleue

แต้ว

ทำใหม่เสียเลย อันเก่าใช้ไม่ได้