เพราะว่าเขาเป็นสิ่งสวยงามในหัวใจ เป็นคนที่แสนดีที่ไม่เคยทำร้าย ทำลายความรู้สึก เป็นความฝันที่อยู่ใกล้เพียงแค่มือคว้าแต่กลับเอื้อมไม่เคยถึง เราจึงเผลอละเมอคิดว่ายังมีความหวังและก็ปล่อยตัวเองให้อยู่กับความหวังลมๆ แล้งๆ ที่ปราศจากอนาคตใดๆ นั้นไปโดยที่ไม่อาจจะตัดใจ
เคยโทษระยะทางว่าเป็นอุปสรรคที่โหดร้าย...แต่จริงๆ แล้ว นั่นคือการหลอกตัวเองชัดๆเพราะพอเมื่อเขามาอยู่ใกล้...อาจจะแค่ตรงหน้า...ก็กลับได้รู้ว่ามันทรมานยิ่งกว่า เมื่อเราต้องฝืนหลับตาลง ไม่สามารถลืมตามามองหน้าเขาได้อย่างที่ควรจะเป็น ทั้งที่จริงๆ แล้ว...คิดถึงเหลือเกินแต่ถ้าหากยังถือเอาความรู้สึกตัวเองเป็นใหญ่ ยังใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล ยังดันทุรังที่จะลืมตาขึ้นเพื่อสบตากับเขา ยังคงยื่นมือออกไปเพื่อจะสัมผัสตัวเขา และยังคง...แผลในวันนี้จะต้องเป็น 'แผลสด' ที่ไม่มีวันแห้งและไม่มีวันตกสะเก็ดตลอดไป!!!
ตัด(สิน)ใจเสียทีเถอะนะ
ในโลกของคนมีความรัก...หนึ่งบวกหนึ่งมีผลลัพธ์เท่ากับหนึ่ง
ในโลกของคนสูญเสียความรัก...สองลบหนึ่งมีค่าเพียงศูนย์
ในโลกของคนแอบรักคนที่มีคนรักแล้ว...หนึ่งบวกศูนย์มีค่าเท่ากับลบหนึ่ง
วันอังคารที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2550
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น