วันอังคารที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2550

กลัว

กลัว กลัวผิดหวังเสียใจ กลัวทุกครั้งที่เราต้องเริ่มต้นใหม่ และไม่อาจเปิดใจให้ใคร
เพราะว่ากลัว สักวันอาจต้องช้ำใจ ความโหดร้าย ที่ยังคงลืมไม่ได้ และไม่อาจทำใจให้ชิน
แม้ว่าเธอ แสนดีเท่าไหร่ แต่ในใจยังคงรักใครไม่ได้เลยต้องทน เก็บเอาไว้ อยู่คนเดียวอย่างนี้
อยากขอบคุณ ที่เธอเข้าใจตัวฉันแบบนี้กับเวลาและความหวังดีแต่ฉันยังคงกลัวทุกสิ่ง กลัวจะเสียทุกอย่างไม่เหลือหัวใจ ให้ใครอีกแล้วอยากขอเวลา ให้ใจได้พักสักนาที
อยู่คนเดียว อาจเปลี่ยวแต่คงไม่เหงาใจแค่บางสิ่ง ที่มันดูขาดหายไป และจิตใจที่ยังไม่ย้อนมา
แม้ว่าเธอ แสนดีเท่าไหร่ แต่ในใจยังคงรักเธอไม่ได้เลยต้องทน เก็บเอาไว้ อยู่คนเดียวอย่างนี้
อยากขอบคุณ ที่เธอเข้าใจตัวฉันแบบนี้กับความรักและความหวังดีแต่ฉันยังคงกลัวทุกสิ่ง กลัวจะเสียทุกอย่างไม่เหลือหัวใจ ให้ใครอีกแล้วอยากจะลืม ลบทิ้งมันไป เพื่อได้เริ่มใหม่ อีกครั้งกับเธอสักที
แม้ว่าเธอ แสนดีเท่าไหร่ แต่ในใจยังคงรักเธอไม่ได้เลยต้องทน เก็บเอาไว้ อยู่คนเดียวอย่างนี้
อยากขอบคุณ ที่เธอเข้าใจตัวฉันแบบนี้กับเวลาและความหวังดีแต่ฉันยังคงกลัวทุกสิ่ง กลัวจะเสียทุกอย่างไม่เหลือหัวใจ ให้ใครอีกแล้วอยากจะลืม ลบทิ้งมันไป เพื่อได้เริ่มใหม่ อีกครั้งกับเธอสักที
อยากจะลืม ลบทิ้งมันไป เพื่อได้เริ่มใหม่ อีกครั้งกับเธอ เสียที

ไม่มีความคิดเห็น: